Ο Οχυρωτικός Τοίχος αποτελεί φωτομοντάζ οχυρών στον Ισθμό της Κορίνθου. H πλασματική ανέγερση του στον εκθεσιακό χώρο συμβολίζει την κατάργηση του συνόρου και των συμβάσεων επί των συνόρων, οι οποίες εξασφαλίζουν μέσω του ελέγχου των καθορισμένων περιοχών βεβαιότητα, τάξη, ομαλότητα, ασφάλεια. Συμβολίζει την κατάργηση των ζωνών διαπραγμάτευσης, τον διαχωρισμό σε ένα έξωθεν και ένα έσωθεν, την αντιπαλότητα, τον αποκλεισμό, την ανικανοποίητη ασφάλεια. Αντικατοπτρίζει την αγωνία, τον εκπατρισμό μας, την αέναη πορεία μας προς αυτό που ο Heidegger ονομάζει πατρίδα.

Πρόκειται για μία χωρική συνθήκη, έκφραση του σύγχρονoυ υπάρχειν, μία αφήγηση των κοινωνικών σχέσεων με όρους αρχιτεκτονικότητας. Ένας συμπαγής-ιδεατός τοίχος χωρίς πύλη που θα επέτρεπε την έξοδο ή την είσοδο σε αυτόν, με οπές παρατήρησης σε πανοπτική θέση που λειτουργούν κατά το πρότυπο του Πανοπτικού του Bentham.

Η ιδεατή ύψωση του οχυρού στοχεύει στην συνείδηση, στην ενεργοποίηση της σκέψης σχετικά με τον τρόπο ύπαρξης στο σύγχρονο ρευστό περιβάλλον, στην συνδιαλλαγή με τον Άλλον και στην παθητικότητά μας. Ο Άλλος είναι εδώ παρών μπροστά σου και δη με όρους πολεμικούς, «χωρίς πρόσωπο», πίσω από τείχη, σύμβολο του συλλογικού κοινωνικού.

Έκθεση:
Έκθεση αποφοίτων Μ.Ε.Τ, Εκθεσιακός Χώρος «Νίκος Κεσσανλής», Αθήνα, 2012