Η εγκατάσταση Προσωπείον πραγματοποιήθηκε στο Ακρωτήρι Μαλέας. Για την δημιουργία της χρησιμοποιήθηκε ακατέργαστο αργιλούχο χώμα από την γύρω περιοχή.

Σε αυτό το έργο  εστίασα στην ελάχιστη  προσωπική  χειρονομία, στον υποβιβασμό της δικής μου παρέμβασης. Η έρευνα μου επικεντρώθηκε στην οικονομία των μέσων με σκοπό την ανάδειξη του ποιητικού χαρακτήρα του έργου τέχνης.

Προσωπείο ονομάζεται το ομοίωμα προσώπου που κάλυπτε το πρόσωπο ή και ολόκληρο το κεφάλι του ηθοποιού στο αρχαίο ελληνικό θέατρο. Δημιουργούσε ένα πρόσωπο χωρίς ατομικά χαρακτηριστικά, περισσότερο απέδιδε ένα χαρακτήρα. Πρόκειται για ένα Φαίνεσθαι που διαχωρίζεται από το Είναι, την αλήθεια ή μήπως τελικά αποτελεί πτυχή τους? Κρύβει την όψη ή μήπως κρύβοντας την αποκαλύπτει μιαν αλήθεια του φέροντος το προσωπείο?

Η εγκατάσταση αποτελεί  μια πράξη μίμησης της φυσικής διαδικασίας συνεχούς αλληλοεπικάλυψης στρωμάτων εδάφους. Μια γη ιστάμενη πάνω στην γη. Ένα τεχνητά κατασκευασμένο κομμάτι εδάφους που φέρει τον συμβολισμό του προσωπείου που αποκρύπτει και μεταμορφώνει. Η κοσμογονική πρώτη ύλη του εδάφους χρησιμοποιείται σε αυτήν την περίπτωση ταυτολογικά, διερευνώντας με όρους Heidegger τoν αποκαλυπτικό ρόλο του έργου τέχνης.

Σε συμβολικό επίπεδο η γη συνδέεται με την δημιουργία του ανθρώπου και είναι αυτή πάνω στην οποία ο άνθρωπος θεμελιώνει την κατοικία του. Ως φορέας των όντων, ακαταπόνητα περιβάλλει και σιγουρεύει. Το τεχνητά εγκατεστημένο έδαφος, ιστάμενο πάνω στην γη, αποκρύπτει και ταυτόχρονα αποκαλύπτει. Καθιστά ορατό μέσα από την δική του υπόσταση το «προϋπάρχον». Ένας επίπλαστος φορέας που καλύπτει το «πάτριο έδαφος» και την ίδια στιγμή το επαναπροσδιορίζει. Αποτελεί πλάνη και την ίδια στιγμή φανερώνει.

Η διττή φύση  του προσωπείου μας φέρνει αντιμέτωπους με μια κατάσταση μετεωρισμού, μεταξύ αληθείας και ψεύδους. Χαρακτηριστικό της αδιάκοπης ανθρώπινης αναζήτησης. Ένα φαινόμενο που μπορεί να αντίκειται στο Είναι αλλά μπορεί να αποτελεί και πτυχή του. Μια δημιουργημένη συνθήκη η οποία ορίζει εκ νέου την θέαση μας απέναντι στο υπάρχον και τελικά απέναντι στον εαυτό μας.