Η τέχνη ως μέσο έκφρασης της φαντασίωσης του δημιουργού σε ένα κώδικα συμμεριστό με τους άλλους και αφύπνισης της συνείδησης μπορεί και επιβάλλεται να αποτελέσει δίοδο αναστοχασμού και προβληματισμού σε σχέση με το παρόν και το μέλλον.

Η εγκατάσταση έχει επεκτατικό χαρακτήρα. O χώρος βρίσκεται σε ένα στάδιο μετάπλασης – αλλαγής της ταυτότητας του. Μια χωρική δραματουργία εισβολής, διείσδυσης και τελικά επιβολής. Διαδικασία κατασκευής ενός προσωπικού ιδιωτικού κελύφους, «απόβαση» εαυτού. Ένας χώρος αμφίσημος, εν εξελίξει. Δημιουργία τόπου, ανέγερση ενός νέου κόσμου.

Πρόκειται για μία ανατροπή που δεν έχει κακοποιό αιτία αλλά μια τάση αποκάλυψης της αρχικής φύσης των όντων. Η φαρμακευτική ουσία κάνναβη εισχωρεί στον βιομηχανικό χώρο που καθρεφτίζει τον σύγχρονο πολιτισμό, την τεχνολογία και τον μεταμορφώνει. Προσφέρει ίαση σε ένα «πληγωμένο» πολιτισμό. Παραπέμπει στην αρχαιότητα, όπου ο αρχιτέκτονας ήταν ολιστικός κατασκευαστής (αρχιτέκτων, γιατρός, ιερέας) και ταυτόχρονα θεραπευτής (για το πνεύμα, την ψυχή και το σώμα). Σε αντίθεση με την βίαιη και επεκτατική παρέμβαση του ανθρώπου στην φύση, προκαλεί συναισθήματα γαλήνης και ηρεμίας.

Έκθεσεις:
A.A.O PROGECT   ETHICS/AESTHETICS, Μουσείο Μπενάκη, επιμ. Λίνα Στεργίου, Ίρις Κρητικού, Αθήνα, 2011
Τόπος Σε Μετάβαση, Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών Αθήνας (Α.Σ.Κ.Τ), Αθήνα, 2007